ผมโดนแฟนบอกเลิกมา 3 วันแล้วครับ เหตุผลคือ ผมรักเค้ามากเกินไป ใส่ใจเค้ามากไป เค้ารำคารผม เค้าเลยขอเลิกเค้าขอให้ผมเลิกรัก
แล้วกลับไปเป็นพี่น้อง สิ่งที่คาใจคือผมทำอะไรผิดถึงมาบอกเลิกผมทั้งที่ก็รักกันดีไม่มีเรื่องไม่มีการทะเลาะใดๆ ยังคุยหวานกันปกติ
พอวันที่ 21 ธันวาคมที่ผ่านมา เค้าไลน์มาขอผมเลิกผมขอโทรคุยเค้าก็บอกไม่ดีกว่ากลัวทำใจไม่ได้ ผมก็พยายามพิมพ์อ้อนวอนขอเหตุผล
ขอให้เค้ากลับมา แค่เค้าก็ยืนยังว่าหมดรักผมแล้วทั้งที่ผมในตอนนี้ก็ยังคงรักเค้าหมดใจเท่าเดิม พอผ่านมา 3 วันเมื่อเช้าผมไลน์ไปขอให้เค้ากลับมา
อีกครั้งเค้าก็ยังยืนยังที่จะไม่กลับมา เค้าบอกว่าผมโหยหาเค้ามากไป ก็คนมันรักป่าวว่ะที่ทำแบบนี้ คำตอบที่ได้ตอนนี้คือ เค้าไม่ได้รักผมแล้วและ
ไม่วันที่จะกลับมา เพราะแค่ผมรักเค้ามากไป ผมไม่รู้ว่าจะหยุดรักเค้ายังไง เค้าไม่มีเรื่องให้ผมเกลียดเลยที่ผ่านมามีแต่ความทรงจำมีแต่เรื่องดีๆ
ตอนนี้ผมฟุ้งซ่านไม่รู้ว่าจะรับความจริงนี้ได้อย่างไร ทำไจไม่ได้ แต่ที่เค้าขอเลิกผมเค้าไม่เสียใจเลยสักนิดใช้ชีวิตปกติเหมือนไม่เคยมีเหตุการกับผมมาก่อน
อย่างน้อยก็เสียใจบ้าง แต่เค้าไม่เสียใจอาจมีความสุขด้วยซ้ำที่เลิกกับผม
โดนแฟนบอกเลิก มา 3 วันแล้วครับ ตอนนี้ฟุ้งซ่าน จะหยุดอาการนี้ได้ยังไงครับ?
แล้วกลับไปเป็นพี่น้อง สิ่งที่คาใจคือผมทำอะไรผิดถึงมาบอกเลิกผมทั้งที่ก็รักกันดีไม่มีเรื่องไม่มีการทะเลาะใดๆ ยังคุยหวานกันปกติ
พอวันที่ 21 ธันวาคมที่ผ่านมา เค้าไลน์มาขอผมเลิกผมขอโทรคุยเค้าก็บอกไม่ดีกว่ากลัวทำใจไม่ได้ ผมก็พยายามพิมพ์อ้อนวอนขอเหตุผล
ขอให้เค้ากลับมา แค่เค้าก็ยืนยังว่าหมดรักผมแล้วทั้งที่ผมในตอนนี้ก็ยังคงรักเค้าหมดใจเท่าเดิม พอผ่านมา 3 วันเมื่อเช้าผมไลน์ไปขอให้เค้ากลับมา
อีกครั้งเค้าก็ยังยืนยังที่จะไม่กลับมา เค้าบอกว่าผมโหยหาเค้ามากไป ก็คนมันรักป่าวว่ะที่ทำแบบนี้ คำตอบที่ได้ตอนนี้คือ เค้าไม่ได้รักผมแล้วและ
ไม่วันที่จะกลับมา เพราะแค่ผมรักเค้ามากไป ผมไม่รู้ว่าจะหยุดรักเค้ายังไง เค้าไม่มีเรื่องให้ผมเกลียดเลยที่ผ่านมามีแต่ความทรงจำมีแต่เรื่องดีๆ
ตอนนี้ผมฟุ้งซ่านไม่รู้ว่าจะรับความจริงนี้ได้อย่างไร ทำไจไม่ได้ แต่ที่เค้าขอเลิกผมเค้าไม่เสียใจเลยสักนิดใช้ชีวิตปกติเหมือนไม่เคยมีเหตุการกับผมมาก่อน
อย่างน้อยก็เสียใจบ้าง แต่เค้าไม่เสียใจอาจมีความสุขด้วยซ้ำที่เลิกกับผม